هلیله سیاه ، زرد کابلی خواص و تفاوت ها

هلیله سیاه ، زرد کابلی خواص و تفاوت ها
هلیله سیاه درمان رطوبت بدن

کلینی نقل می کند:
«حضرت موسی از رطوبت و خیس بودن بدن شکایت کرد، پس خداوند امر کرد با هلیله، بلیله، آمله و عسل خمیر درست کند و مصرف نماید. امام صادق علیه السلام فرمود: این همان داروی طریفل است.»
“الکافی، کلینی، ج۸، ص۱۹۳، ح۲۳۸”

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله روش دیگر درست کردن طریفل را می‌فرماید:
«هلیله، بلیله و آمله با روغن زرد گاوی پخته شود و با عسل مخلوط شود و این طریفل است.»
بحارالانوار، مجلسی،‌ج۵۹، ص۲۴۰، ح۲”

هلیله سیاه سید‌الادویه

امام کاظم علیه‌السلام بیمار شدند و طبیبان نزد ایشان آمدند و برایشان نسخه‌های عجیب نوشتند، حضرت فرمودند:
«چه بر شما آمده است؟ به سیدالادویه کفایت کنید. هلیله، رازیانه و شکر در اول تابستان سه ماه هر سه ماه سه مرتبه و اول زمستان سه ماه هر ماه سه روز (هر روز یک مرتبه) و به جای رازیانه مصطکی قرار داده می‌شود؛ پس شخص مریض نمی‌شود مگر به مرض موت.»
“طب‌الائمه، ابن سابور زیات نیشابوری، ص۵۰”.
اگر امام می‌فرماید «سید هذه الادویه» به دلیل این نیست که مواد دیگر را دارو می‌داند بلکه چون مردم آن مواد را دارو می‌دانند.
در نسخ دارویی هرگاه به نوع هلیله اشاره نشود، مراد هلیله سیاه است،
انواع هلیله عبارت‌اند از:
– هلیله سیاه،
– هلیله زرد،
– هلیله کابلی
– هلیله برنجی،
– تمام انواع هلیله در اصل یکی هستند،
وقتی‌که هلیله کوچک است به آن می‌گویند هلیله برنجی،
وقتی بزرگ‌تر شد به آن می‌گویند هلیله سیاه،
وقتی بزرگ‌تر شود رنگ آن زرد می‌شود و به آن می‌گویند هلیله زرد،
وقتی خیلی بزرگ شد و رسید قهوه‌ای‌رنگ می‌شود
و به آن می‌گویند هلیله کابلی.
در رساله ذهبیه آمده:
از امام رضا (ع)
«کسی که می‌خواهد عقلش را زیاد کند، هر روز سه عدد هلیله با شکر بلوچستان بخورد.»
– بهترین شکر مال منطقه سیستان بوده که از نیشکر تهیه می‌شده و دو بار صاف می‌کردند و مقدار استفاده از شکر به مقدار صدق است.
۱- بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۵۹، ص۳۲۴
– هلیله برنجی ریز و به‌اندازه یک‌دانه برنج است و به آن هلیله چینی هم می‌گویند،
نوع دیگر هلیله سیاه است
هلیله سیاه معروف است ودر روایت هلیله آمده است .وقتی هلیله مطلق می آید مراد هلیله سیاه است چون اگر هلیله زرد مراد باشد کلمه اصفر می آید .
هلیله سیاه هرچه سیاه تر و ریزتر باشد بهتر است چون اگر یک ذره درشت تر بشود یا رنگ آن متمایل به قرمز یا زرد شود هسته دار میشود و چون شان هلیله سیاه بر خلاف هلیله زرد این است که که با هسته مصرف شود مشکل ساز میشود.
هلیله زرد،زرد رنگ واز هلیله سیاه بزگ تر است ،و هرچه زردتر و پر گوشت تر باشد بهتر است .هر گاه بخواهند از آن در دارو استفاده کنند ،هسته آن را جدا می کنند چون هسته آن آسیاب نمی شود.
پیامبر(ص) در مورد آن فرموده:
«الهلیلجه السوداء من شجر الجنه.» (۱)
«هلیله سیاه از بهشت آمده.»
و دستور دادند که مردم هر سه روز هلیله بخورند،
هلیله سیاه هسته نرم دارد و تمام آن آسیاب می‌شود،
هلیله سیاه سودا بر است،
هلیله زرد صفرابر است.
– امام صادق (ع) رساله‌ای به نام رساله اهلیلج دارند.
– بلیله شبیه هلیله زرد است
با این تفاوت که بلیه کمی صاف‌تر است و دم دارد،
بلیله و هلیله زرد هسته سخت دارند
و قبل از آسیاب کردن باید هسته آن جدا شود.
– آمله مغشر یعنی آمله‌ای که پوست و هسته آن گرفته‌ شده و شکل مشخصی ندارد و رنگ آن تقریباً طوسی است.
هلیله سیاه، گیاهی است معروف به اکسیر طول عمر که بومی کشور هند است و برای درمان بیماری های متعدد از آن استفاده می شود. در این مطلب با چند خاصیت این گیاه آشنا میشویم.
هلیله تقویت کننده حافظه است.
مانع از سفید شدن مو می شود.
تقویت کننده معده به حساب می آید.
سیستم گوارشی را برای هضم غذا تحریک می کند.
مصرف آن به طور موثر اسیدیته و سوزش سردل را درمان می کند. مصرف آن پس از غذا، اسیدیته معده را خنثی می کند.
جویدن هر شب آن بیماری آسم را به حداقل کاهش می دهد.
به عنوان ملین خفیف، یبوست را درمان می کند.
برای درمان ناراحتی های چشمی، چشم را با دم کرده آن شست و شو دهید.
جویدن روزانه مقداری از آن به صورت ناشتا، بیماری های متعدد از جمله بواسیر، قولنج و یبوست و آسم را درمان می کند.
مصرف پودر شده آن، خون را تصفیه می کند.برای برطرف کردن سیاهی دور چشم موثر است.

برگرفته از سایت:

www.eslamteb.com