روغن های شفابخش: ۷٫ روغن آویشن

آویشن گیاهی بوته ای و چندساله است که در کوهستان های خشک و نیمه مربوط می روید. انواع مختلفی از این گیاه در سراسر جهان به عمل می آید که در آن میان ما با آویشن شیرازی بیشترین آشنایی را داریم. برگ ها، ساقه ها و گل های آویشن خاصیت دارویی دارند.

منافع دارویی آویشن را می توان شامل ویژگی های زیر دانست: ضدویروسی، ضدباکتریایی، ضدقارچی، ضدانگلی، آنتی اکسیدان، ضدالتهابی، کمک به هاضمه، قاعده آوری، و ضدحساسیت بودن.
خصوصیت گندزدایی روغن آویشن از قدیم الایام برای مقابله با عفونت های قارچی پوست و زخم ها به کار گرفته می شده است. همچنین با افزودن این روغن به غذا، زمان فساد قابل تعویق است. روغن آویشن با تقطیر بخارات ناشی از جوشش شاخه ها و برگ های این گیاه در آب به دست می آید.

روغن آویشن را به سه شکل می توان استفاده نمود:
درمان استنشاقی آن با بوییدن بخارات روغن از ظرف حاوی آن صورت می پذیرد. در این حالت نیاز به ترقیق یا ترکیب روغن نمی باشد.
درمان موضعی روغن آویشن، معمولا با رقیق کردن آن در یک روغن حامل مثل روغن نارگیل انجام می شود.
درمان خوراکی این روغن، با حل کردن آن در مقداری عسل یا نوشیدنی های غیرلبی امکان پذیر است.
ویژگی های روغن آویشن در ادامه توضیح داده شده است:
بهبود شرایط تنفسی
روغن آویشن یک اکسپکتورانت طبیعی است که کمک می کند تجمع خلط در مجراهای تنفسی صورت نگرفته و خلط به آرامی دفع گردد. این روغن همین طور برای درمان عفونت سینوس ها موثر عمل می کند. از روغن آویشن می توان برای تلین ریه های ملتهب، و گلوهای دردناک استفاده کرد. در مجموع این ماده در پیش گیری و درمان ناراحتی های تنفسی موثر است.
رفع التهاب
این روغن در رفع بسیاری از التهابات داخلی و خارجی موثر است. با استفاده موضعی از این روغن در محل التهاب، میزان قرمزی و خارش کاهش می یابد و همین طور از آن می توان برای رفع درد و ناراحتی ناشی از آرتروز و آسیب های مفصلی بهره گرفت. در صورت استفاده خوراکی، اثرات روغن عموما مشابه است، ولی به دلیل پخش شدن در کل بدن زمان بیشتری طول می کشد تا تاثیر خود را نشان دهد.
کشتن باکتری ها
روغن آویشن در از بین بردن باکتری ها بسیار کارآمد است. بدین ترتیب با مصرف داخلی این ماده می توان در برابر بسیاری از عفونت ها از جمله عفونت های روده بزرگ و مجاری ادراری مصونیت پیدا کرد. در صورت بروز مسمومیت های غذایی ناشی از باکتری ها، مصرف روغن آویشن می تواند از شدت مسمومیت بکاهد. همین طور روغن آویشن در درمان بیماری هایی نظیر تیفوس و وبا نیز موثر ارزیابی شده است. با استعمال موضعی می توان عفونت های پوست را نیز توسط این روغن درمان نمود. همه این ویژگی ها در حالی است که باکتری های مفید موجود در روده بزرگ و سایر ارگان های بدن با به کارگیری این ماده نابود نمی شوند.
قارچ کشی
قارچ ها می توانند باعث بروز انواعی از کشنده ترین عفونت های داخلی و خارجی گردند. این عفونت ها به شکل ویژه در اطراف بینی، دهان، و گوش بروز می کنند و علاوه بر ایجاد ظاهر ناخوشایند، می توانند مشکل زا نیز باشند. برخی از این عفونت ها در صورت برطرف نشدن می توانند باعث ضایعات مغزی و مرگ نیز بشوند. با استفاده موضعی از روغن آویشن می توان با انواع مختلفی از عفونت های قارچی مبارزه نمود. از جمله عفونت هایی که به شکل ویژه توسط روغن آویشن قابل درمان است، می توان به برفک دهانی، نوک انگشتان و مهبلی اشاره نمود.
مبارزه با باکتری ها
در صورت استفاده مستمر از روغن آویشن، احتمال ابتلا به بیماری هایی نظیر سرماخوردگی، سرخک، و آبله مرغان کاهش پیدا خواهد کرد. استفاده موضعی از این روغن در محل عوارض پوستی به جلوگیری از انتشار و درمان سریع تر آن کمک می کند. علاوه به کمک به سیستم ایمنی بدن برای مقابله با عفونت های ویروسی، روغن آویشن امکان بروز بیماری های خودایمنی را نیز کاهش می دهد. میزان گویچه های سفید خون با مصرف مستمر روغن آویشن افزایش چشم گیری خواهد داشت.
انگل کشی
با استفاده از روغن آویشن می توان با انگل های داخلی و خارجی بدن مبارزه نمود. استفاده خوراکی از روغن آویشن می تواند برای رفع کرم روده نافع بوده و در صورت استفاده موضعی بدن را از نیش شپش، پشه، کک رختخواب، و کنه خلاص می کند. بدین ترتیب می توان از این روغن به عنوان یکی از ترکیبات حشره کش های طبیعی استفاده نمود.
سرشار از آنتی اکسیدان
روغن آویشن یک منبع عالی از آنتی اکسیدان هاست. این مواد انسان را در مقابل رادیکان های آزاد محافظت کرده و پیری را به تعویق می اندازند. همچنین انواعی از سرطان توسط روغن آویشن قابل پیش گیری و درمان است. مصرف موضعی و خوراکی این روغن ابزاری مناسب برای جلوگیری از پیری چشم و گوش بوده و به زیبایی و سلامت پوست کمک می کند.
قاعده آوری
روغن آویشن یک روغن قاعده آور بوده و می تواند علاوه بر تنظیم زمان قاعدگی، از دردناکی عادت ماهانه بکاهد. برای این کار استفاده از موضعی از روغن با مخلوط کردن آن با مقداری عسل توصیه می گردد.
مبارزه با آلرژی
روغن آویشن ذاتا ملین بوده و بدن را در مقابل عوامل آلرژی حفظ می کند. این روغن با رفع عوامل بروز آلرژی امکان بروز واکنش های آلرژیک شدید نظیر آنافلاکسی را که می تواند به سختی تنفس و حتی مرگ منجر گردد، را کم می کند.
کمک به گوارش
روغن آویشن با تحریک سیستم گوارش به ترشح شیره های گوارشی به بهبود گوارش کمک می کند. با این کار میزان جذب مواد مغذی توسط بدن افزایش می یابد. بدین ترتیب سطح عمومی سلامتی بدن بهبود می یابد.
موارد هشدار و منع مصرف
در صورت مصرف بیش از اندازه روغن آویشن امکان بروز خارش در پوست و لایه مخاطی وجود دارد. پس پیش از هر اقدامی از پزشک خود در این زمینه نظر بخواهید. با توجه به تغییرات هورمونی ناشی از مصرف این روغن، به زنان باردار توصیه نمی گردد تا آن را به ویژه به صورت خوراکی مصرف نمایند. بیشتر افرادی که به گیاهانی چون ریحان، اسطوخودوس یا نعناع حساسیت دارند، با احتمال بالایی به روغن آویشن نیز حساسیت نشان خواهند داد.

برگرفته از سایت http://www.tebeiran.ir