عشقه: صفای بیرونی، شفای درونی

 
نام‌ها:
نام فارسی: عشقه – داردوست

نام علمی:

نام انگلیسی:Araliaceae

نام علمی: قسوس، لبلاب

نام‌های دیگر: Woodbind, True lvy, Gum lvy, Bindwood

معرفی:
گل و میوه: گل آذین چترهای زرد مایل به سبز به فرم نیم‌کره‌ای متراکم می‌باشد. هر گل دارای ۵ گلبرگ مستطیلی و مختصراً به داخل برگشته، ۵ پرچم و یک تخمدان تحتانی و ۵ خانه‌ای می‌باشد. میوه سته کروی و معمولاً ۵ خانه‌ای بوده که در بهار رسیده و سیاه رنگ می‌شود. هر میوه دارای ۳ تا ۵ دانه است که در جوانی بنفش مایل به قرمز بوده و هنگام رسیدن قهوه‌ای تیره و نهایتاً سیاه رنگ می‌گردد.

برگ‌ها، ساقه و ریشه: گیاهی چوبی، همیشه سبز، چند ساله و خزنده بوده، دارای ریشه‌های نابجای بالارونده‌ای است که به کمک آن‌ها تا ارتفاع ۳ تا ۱۵ متر می‌رسد. این گیاه ساقه منشعب و برگ‌های متناوب، دم برگ‌دار، بدون کرک، براق و چرمی دارد. برگ‌های جوان ۵ لوبی بوده، برگ‌های گیاهان مسن گل‌دار، تخم‌مرغی – لوزی می‌باشند.

سته‌ها و برگ‌ها داری مزه تلخ می‌باشند.

طبع:
سرد و خشک در آخر درجه اول.

رویشگاه:
گیاه عشقه در انگلستان، مناطق معتدل اروپا و  شمال و مرکز آسیا خودرو بوده، در آمریکا کاشته می‌شود.

پراکنش در ایران: در ایران به صورت کاشته شده وجود دارد.

فرآورده‌های:
برگ‌های خشک شده.

برای تهیه دم‌کرده می‌بایست یک قاشق چای‌خوری پر از پودر گیاه را به یک‌چهارم لیتر آب داغ افزود، سپس آن را به مدت ۱۰ دقیقه به حال خود رها کرد.

جهت تهیه ضماد یک قسمت از برگ‌های تازه گیاه را با ۳ قسمت آرد تخم کتان مخلوط می‌کنند.

بخش‌های دارویی:
برگ و سته.

موارد مصرف و اثرات درمانی عشقه :

عشقه خلط‌آور و ضد اسپاسم است.
در بررسی‌های حیوانی گیاه مزبور اثر ضد ترشح و سیتوتوکسیک داشته است.
هدر اساپونین C واجد آثار ضد ویروس، ضد باکتری، ضد قارچ، ضد کرم، حلزون کش و آنتیفلاژله بوده، برگ‌های تازه آن محرک پوست و مخاط بوده، ممکن است حساسیت‌زا باشند.
سرفه.
برونشیت.
این گیاه موجد نزله تنفسی بوده، از این رو جهت درمان علامتی بیماری‌های التهابی و مزمن برونشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در طب سنتی از این گیاه به صورت داخلی برای درمان اختلالات کبد، طحال و کیسه صفرا استفاده می‌شود.
در درمان نقرس، روماتیسم و خنازیر و به صورت خارجی برای مداوای زخم‌های ملتهب، پینه، سلولیت، التهابات، درد عصبی، اختلالات انگلی، زخم‌ها، دردهای روماتیسمی و التهاب وریدها استفاده می‌شود.
ریزاننده سنگ‌های کلیوی.
قاعده آور.
سودمند در تسکین گوش درد و تاری دید.
گذاردن جوشانده آن روی سوختگی‌های ناشی از آتش موجب التیام آن‌ها می‌گردد.
گیاه مزبور برای درمان راشیتیسم به کار برده می‌شود.
موارد منع مصرف:
گیاه در صورت تماس با پوست دارای پتانسیل متوسطی جهت حساسیت‌زایی می‌باشد.

منبع:
کتاب مرجع گیاهان داروئی (جلد اول)

تألیف و ترجمه دکتر احمد امامی، دکتر شیرین فصیحی و دکتر ایرج مهرگان

 طبیت و سلامتی (غذا داروها)

برگرفته از سایت مفید طب