روغن؛ چاقوی دولبه

از بین موارد مختلف در تغذیه یکی از مواردی که بسیار در سطح سلامت جامعه تعیین کننده است مسئله استفاده از روغن ها است. بی شک روغن یکی از مواد لازم در تغذیه و سلامت افراد بشر است اما وضعیتی که امروزه پیدا کرده اصلا وضعیت مناسبی نیست.

در اینجا باز هم مناسب است که یک بحث فرهنگی داشته باشیم و این حقیقت تلخ را تذکر بدهیم که متاسفانه با اینکه در جامعه ای اسلامی زندگی می کنیم اما غرب باوری و احساس نیاز به غرب و فرهنگ غربی هنوز مسئله ای آزار دهنده است و با اینکه در منابع دینی و حتی فرهنگ ایرانی خود مطالب ارزشمندی داریم که قابل اتکا و بهره برداری در تمام عرصه های زندگی می باشد، اما آنگونه که باید و شاید به طور جدی از آن بهره نمی بریم و از طرف مقابل هر چیزی که از طرف غرب و فرهنگ غربی به ما عرضه شود گویی وحی منزل است و ما قدرت نه گفتن به آن را نداریم.

این باور و عقیده، هم در توسعه و عدم توسعه اصل طب و تغذیه اسلامی و هم در مسائل دیگر فرهنگی بسیار حائز اهمیت است و نقش تعیین کننده ای در باور ما نسبت به این مطالب گران بها دارد.

به هر حال، مسئله استفاده از روغن یکی از مسائلی است که در این میان به طور کلی از فرهنگ غرب الگو برداری شده است. این الگو برداری و غرب باوری تا جایی است که حتی وقتی تعدادی از روغن ها مثل روغن زیتون و کنجد به راحتی قابل توسعه و تبلیغ و بهره وری است، اصلا مورد توجه قرار نمی گیرد. و حتی سوای از مسئله سلامتی، به بخش اقتصادی و بهره وری ارزی توجه کافی نمی شود. بنده اصلا سراغ ندارم حتی یک یار روغن زیتون و کنجد از طرف مسئولین مورد تاکید قرار گرفته باشد و گفته شود این دو روغن از سلامت بیشتری برخوردار هستند و تنها نکته ای که گفته می شود این است که کدام روغن اسید چرب و ترانس و… دارد و کدام ندارد در صورتی که یکی از مسائلی که در طب جدید مورد غفلت و یا به عمد مورد تغافل قرار گرفته است این است که باید یک ترکیب خوب پیدا کرد نه صرفا به دنبال گزینه ها و فاکتور های جدا جدا باشیم. مسئله ای که به شدت طب جدید را در درمان بیماری ها و تولید دارو زمین گیر کرده است.

حال مسئله ای که باید به آن بپردازیم این است که چه روغنی استفاده کنیم و چرا؟

همان گونه که از مطالب بالا فهمیده شد در درجه اول اهمیت روغن زیتون قرار دارد. روغنی که از طرف همه مکاتب طبی مورد  تایید است و همه به سالم بودن آن اعتراف دارند. حتی در روایات اینگونه آمده که غذای متقیان و پارسایان و خورشت پیامبران و محبوب ترین خورشت پیامبر اسلام (ص) بوده است.

این تاکیدات به حدی است که علاوه بر تاثیر این روغن در سلامتی و پیشگیری، در درمان هم کارایی خوبی دارد.

در روایتی از پیامبر اسلام (ص) آمده : بر شما باد زیت (روغن زیتون) که مره (سودا و صفرا) و بلغم را برطرف می کند و اعصاب را تقویت می کند و مرض را برطرف می کند و اخلاق را نیکو می کند و نفس را خوش بو می کند و غم را می برد.

و در روایت دیگری از پیامبر (ص) آمده : بر تو باد زیت (روغن زیتون) و از آن بخور و با آن روغن مالی کن. که اگر کسی از آن بخورد و با آن روغن مالی کند شیطان چهل روز به او نزدیک نمی شود.

tebeslami.net