چرا لوبیا را با گوشت مقایسه می‌کنند؟
نام‌ها:
نام فارسی: لوبیا
نام انگلیسی: Kidney bean
نام علمی: Phasaeolous vulgaris
نام سنتی: لوبیا
معرفی:
لوبیا انواع مختلفی دارد که از آن جمله می‌توان به لوبیای قرمز، لوبیای چیتی و لوبیای سبز اشاره کرد. لوبیا را با روغن‌های مایع سرخ کنید و از بکار بردن روغن‌های حیوانی و نباتی خودداری کنید.[۲]
لوبیا گیاهی از تیره بقولات، علفی و بالارونده است که به دور درختان و گیاهان می‌پیچد. برگ‌های آن سبزرنگ، پهن، بزرگ و نوک‌تیز است که شامل سه برگچه به شکل قلب می‌باشد. گل‌های آن سفید مایل به زرد یا بنفش و میوه آن باریک و غلاف مانند است که دانه‌های لوبیا در آن قرار دارد.
از پوست و دانه‌های آن هنگامی‌که لوبیا سبز است استفاده می‌شود که به نام لوبیای سبز معروف است. ولی هنگامی‌که پوست غلاف سفت می‌شود دانه‌های داخل آن به‌صورت لوبیای خشک که به رنگ قرمز یا سفید می‌باشد مورد استفاده غذایی قرار می‌گیرد.[۴]
طبع گیاه:
لوبیا قرمز از نظر طب قدیم ایران گرم و تر و لوبیای سفید معتدل است. لوبیای قرمز گرم‌تر از نوع سفید آن می‌باشد. لوبیا سبز دارای طبع سرد می‌باشد.
مصلح آن دارچین، زنجبیل، خردل، زیره، نمک، روغن‌زیتون، آویشن، فلفل، پختن با گوشت حیوان جوان می‌باشد.[۴][۳]
فرآورده‌های لوبیا:
جوشانده:
مقدار ۳۰ گرم لوبیای خشک را در یک لیتر آب جوش ریخته و بگذارید تا ده دقیقه بجوشد. سپس آن را صاف‌کرده و یک فنجان قبل از هر غذا بنوشید.
لوبیا پخته:
لوبیا را در آب ریخته و بجوشانید تا کاملاً پخته و نرم شود و به مقدار یک فنجان در روز بخورید، برای جلوگیری از نفخ معده می‌توان لوبیا را با خردل، زیتون و آب‌لیمو مصرف کرد.
سوپ لوبیا:
ازنظر داشتن مواد پروتئینی و الیاف بسیار مفید است. سوپ لوبیا را با جعفری و گشنیز و هویج بپزید.[۴]
ترکیبات شیمیایی:
در هر صد گرم لوبیای سبز مواد زیر موجود است:
آب ۹۲ گرم پتاسیم ۱۵۱ میلی‌گرم
پروتئین ۱/۶ گرم ویتامین آ ۵۴۰ میلی‌گرم
چربی ۰/۲ گرم ویتامین ب ۱ ۰/۰۷ میلی‌گرم
مواد نشاسته‌ای ۴/۵ گرم ویتامین ب ۲ ۰/۰۹ میلی‌گرم
کلسیم ۵۰ میلی‌گرم ویتامین ب ۳ ۰/ میلی‌گرم
۳۷ میلی‌گرم ویتامین ث ۱۲ میلی‌گرم
آهن ۰/۶ میلی‌گرم اینوزیت ۰/۷۵ میلی‌گرم
سدیم ۴ میلی‌گرم ساکاروز ۱/۵ گرم
لوبیای سبز سرشار از آب، پروتئین، نشاسته، آهن، کلسیم، فسفر، کوبالت، کلروفیل و ویتامین های B6,B3,B1,B,A و C است. لوبیا اگر خشک شود ویتامین C خود را از دست می‌دهد، ولی خشک‌شده آن دارای مقادیر زیادی آهن، آهک، پتاسیم و پروتئین است.[۲]
در هر صد گرم لوبیای خشک مواد زیر موجود است: [۴]
آب ۱۰ گرم سدیم ۱۰ میلی‌گرم
پروتئین ۲۲/۹ گرم پتاسیم ۱ میلی‌گرم
چربی ½ گرم ویتامین آ ۲۰ واحد
کلسیم ۱۳۵ میلی‌گرم ویتامین ب ۱ ۰/۸۴ میلی‌گرم
فسفر ۴۵۷ میلی‌گرم ویتامین ب ۲ ۰/۲۱ میلی‌گرم
آهن ۶/۴ میلی‌گرم ویتامین ب ۳ ۴/۲ میلی‌گرم
موارد مصرف و اثرات درمانی:
ضد بیماری‌های کبد و پانکراس است.
در درمان رماتیسم مفید است.
مقاومت بدن را در برابر بیماری‌ها افزایش داده و نیروی جسمی و حافظه را تقویت می‌کند.
اگر می‌خواهید گوشت نخورید، می‌توانید لوبیا را به‌جای گوشت مصرف کنید، زیرا لوبیا به‌اندازه گوشت مواد سفیده‌ای و فسفر دارد.
برای درمان کم‌خونی، نقرس و پیشگیری از سکته مغزی مفید است.
از قند خون مبتلایان به دیابت می‌کاهد.
کمبود ویتامین و املاح معدنی را در بدن جبران و به حفظ بافت‌های آن کمک می‌کند.
در بازسازی گلبول‌های سفید نقش اساسی داشته و عمل رشد را سریعتر می‌کند.
از سقط جنین جلوگیری می‌کند.
نطفه و رحم را تقویت می‌کند.
اگر آب پوست لوبیای سبز به مقدار یک فنجان، ناشتا خورده شود، در سنگ کلیه و مثانه بسیار مفید است.[۲]
مصرف لوبیا به علت فیبری که دارد، باعث جلوگیری از پیشرفت سرطان روده بزرگ در مراحل اولیه آن می‌شود.[۳]
درمان‌کننده بیماری‌های دستگاه ادراری است.
آب را از بدن خارج می‌سازد.
برای رفع بیماری‌های قلبی مفید است.
قاعده آور است.
کلسترول خون را پایین می‌آورد.
ضد سرطان است.
به دلیل داشتن مقدار زیادی الیاف روده‌ها را تمیز می‌کند.
یبوست را برطرف می‌کند.
در مطالعه‌ای دیگر آمده است، به علت داشتن پروتئین برای اشخاصی که مبتلا به بیماری نقرس بوده و اسید اوریک خونشان بالاست مناسب نیست.[۴]
در استعمال خارجی، خمیر لوبیا را بر روی زخم‌های اگزما بگذارید تا آن‌ها را التیام دهد.
فشارخون را پایین می‌آورد.
لوبیای سبز مقوی قلب است.
سنگ کلیه را برطرف می‌کند.[۴][۲]
نیروی جنسی را تحریک می‌کند.
سینه و ریه را نرم می‌کند.
شیر افزا و چاق‌کننده بدن است.
ادرارآور است و حجم ادرار را زیاد می‌کند.[۴][۳][۲]
موارد منع مصرف:
زنان حامله باید در مصرف آن احتیاط کنند.
به علت دیرهضم بودن برای اطفال توصیه نمی‌شود.
مبتلایان به چاقی، سوءهاضمه، دل‌پیچه، ناراحتی‌های معده و بیماری‌های کبد در مصرف آن احتیاط کنند.[۲]
دیرهضم، نفاخ و تولیدکننده خلط غلیظ است.
زیاد خوردن آن باعث دیدن خواب‌های مشوش می‌شود.[۳]
به علت داشتن پروتئین برای اشخاصی که مبتلابه بیماری نقرس بوده و اسید اوریک خونشان بالاست مناسب نیست.
به دلیل اینکه گاز زیادی در معده و روده تولید می‌کند، باید به مقدار کم استفاده شود و همچنین با طریقه پخت مناسب آن را قابل هضم کرد. بدین منظور باید لوبیا را بعد از شستن در آب گرم ریخته و به مدت چند ساعت بگذارید تا خیس بخورد، سپس آب آن را دور ریخته، آب تازه روی آن بریزید و بپزید.[۴]
منابع
۱٫فرهنگ داروهای گیاهی
۲٫درمان بیماری‌ها با داروهای معجزه‌گر گیاهی
۳٫تغذیه در طب ایرانی، اسلامی
۴٫طبیعت و سلامتی (غذا داروها)
برگرفته از سایت مفید طب
بیشتر بخوانید
