خربزه؛ زینت زمین از دیدگاه پیامبر (ص)

نام‌ها:
نام فارسی: خربزه

نام انگلیسی: Cucumis melo

نام سنتی: بطیخ

معرفی:
خربزه سرشار از ویتامین‌های A و C و املاح معدنی نظیر، پتاسیم، منگنز و سلولز است.

در اصل از سبزیجات متعلق به خانواده کدوییان است که ارقام مختلفی دارد. از انواع خربزه، طالبی و گرمک را می‌توان نام برد که گرمک نوع دیررس طالبی است. علاوه بر مصرف میوه خربزه، از تخم‌های بو داده آن در بعضی مناطق به‌عنوان آجیل استفاده می‌شود.[۱]

مشخصات طالبی شیرین و معطر:
طالبی باید کاملاً نرم و ضخیم و بدون لکه باشد و رایحه مطبوعی از آن به مشام برسد و شیارهای پوست آن کاملاً واضح باشند. اگر در طرف مقابل دم طالبی دایره بزرگ و پررنگی مشاهده شود نمایانگر طعم بهتر آن است.[۱]

طبع میوه:
دارای طبع سرد و تر است.[۲] اما در برخی منابع آمده است که دارای طبع گرم و تر است و مصلح آن آب انار ترش و سرکه می‌باشد.[۳]

موارد مصرف و اثرات درمانی خربزه :
سرشار از ویتامین‌های A,B2,C است. ویتامین B2 آن به‌قدری زیاد است که از این لحاظ کمتر میوه‌ای با آن برابری می‌کند.
خاصیت ضد انعقاد خون دارد، خون را رقیق می‌کند و سبب کاهش خطر حمله‌های قلبی می‌شود.
در ردیف خوراکی‌های ضد سرطان جای دارد.[۱]
گوشت خربزه را له کرده و به شکل ضماد روی سوختگی‌های سطحی پوست بدن می‌گذارند.
مصرف تخم آن قوه‌ی باء را زیاد و سبب افزایش قدرت جنسی می‌شود.
ضماد حاصل از تخمیر آن یا پوست کوبیده آن جلا دهنده صورت و برطرف‌کننده لک‌های پوستی است.[۲]
آشامیدن جوشانده ۶ گرم پوست خشک آن، جهت دفع سنگ کلیه و مثانه مفید است.
تخم خربزه مدر، بازکننده انسدادهای کبدی و پاک‌سازی کننده کلیه و مثانه بوده و قوت داروها را به کبد و مجاری ادرار می‌رساند و برای سوزش ادرار مفید است.
خربزه خاصیت دیورتیک (ادرارآور) دارد و تخم آن دارای خواص ضدالتهاب، ضد درد و آنتی‌اکسیدان است.
ماسک پودر تخم پوست‌نکنده خربزه جهت شفافیت پوست و رفع لک و کک‌ و مک صورت مفید است.
پختن گوشت باپوست خربزه سبب زود پخته شدن آن می‌شود.[۳]
خربزه دارای خاصیت قلیایی کننده خون بوده و اشتها آور است.
خربزه همچنین برای درمان نقرس، درمان زخم‌های داخلی، سرفه، درد سینه، سوزش ادرار، یرقان و کک‌ومک به کار می‌رود.[۲][۳]
طالبی شیر را زیاد و تسکین‌دهنده ناراحتی‌های دستگاه ادراری است.
خربزه به بدن نیرو بخشیده و به خاطر مدر بودن خود، سموم را دفع و بدن را تروتازه می‌سازد.
مفید کم‌خونی بوده و برای سل، سنگ مثانه، بواسیر و یبوست مفید است.
کلیه و مثانه را پاک می‌کند و در کسانی که معمولاً گرفتار سنگ کلیه می‌شوند، سودبخش است.[۱][۲][۳]
موارد منع مصرف:
اشخاصی که سوءهاضمه دارند، باید به‌اعتدال آن را مصرف کنند.[۱]
مبتلایان به دیابت در مصرف آن احتیاط کنند چون دارای مواد قندی زیادی است.
بدترین وقت برای خوردن آن زمانی است که انسان خیلی گرسنه باشد.[۲]
زیاد خوردن خربزه باعث سستی معده و روده‌ها و سردرد می‌شود و به‌خصوص مصرف زیاد آن در گرم‌مزاجان باعث التهاب ملتحمه می‌گردد.[۳]
بهترین زمان مصرف این میوه، بین دو وعده غذایی است. هرگز نباید آن را به‌صورت ناشتا یا بلافاصله بعد از صرف غذا میل نمود.[۱][۳]
خوردن خربزه همراه با عسل می‌تواند عوارض زیانباری به دلیل ایجاد انسداد در مجاری بدن، داشته باشد.[۲][۳]
منابع:
۱٫فرهنگ داروهای گیاهی
۲٫درمان بیماری‌ها با داروهای معجزه‌گر گیاهی
۳٫تغذیه در طب ایرانی، اسلامی

برگرفته از سایت مفید طب