پیچ امینالدوله، دارویی خوش عطر
گیاه شناسی
پیچ امینالدوله گیاه بوتهای و بالا رونده به ارتفاع یک تا پنج متر است که در نیمکرهی شمالی و حاشیهی جنگلهای بعضی از نواحی جنوب اروپا میروید. در ایران این گیاه، در بسیاری نواحی از جمله استان کرمانشاه پرورش مییابد. در حال حاضر ۱۸۰ نوع از این گیاه به حالت سازش یافته و نیمه وحشی موجود است.
برگهای پیچ امینالدوله به رنگ سبز تیرهاند، نسبت به هم وضع متقابل دارند و از به هم پیوستن برگها در قاعده، میوهی جام مانندی در سر شاخهها به وجود میآید که در داخل آنها، مجموعه گلهای انتهایی قرار دارند. گلهای پیچ امین الدوله به رنگ سفید مایل به زرد هستند که قسمت داخلی جام آنها، رنگ مایل به قرمز دارد و بسیار معطرند. گل و ساقهی جوان گیاه، کاربرد دارویی دارند و معمولا به شکل دمکرده و جوشانده مصرف میشوند.
اردیبهشت تا مرداد ماه زمان برداشت این گیاه دارویی از طبیعت است و خشک شدهی آن نیز در فصلهای سرد سال استفاده میشود.
خواص درمانی
– پیچ امینالدوله دارای خواص ضداسکلروتیک و برای بهبود و توانایی دستگاه گوارش و ترشح شیرهی معده، تقویت مویرگها و محافظت از بدن مفید است.
– دمکردهی برگهای گیاه، خاصیت ضدعفونی کننده دارد و به عنوان غرغره و دهانشویه برای بهداشت دهان به کار برده میشود.
– غنچههای این گیاه سموم بدن و انواع اسهال را دفع میکند. به این منظور باید غنچهها را کمی تفت داد و سپس مصرف کرد.
– ویتامین C و B آن در درمان انواع بیماریهای پوستی (اگزما، پسوریازیس، زخم، تاول و …) سودمند است.
– عصارهی به دست آمده از این گل، سرفههای مزمن، آسم و اختلالات تنفسی را درمان میکند.
– در چین، غنچههای گیاه برای درمان تب استفاده میشود.
– چای این گیاه زخم، ورم چشم، گلو و سینه را برطرف میکند.
– چای این گیاه دارویی تسکین دهندهی سردرد است.
– چای این گل عفونتهای مثانه را از بین میبرد.
– چای آن باکتریهایی که عفونتهای سل و سالمونلا ایجاد میکند را از بین میبرد.
– چای این گیاه مجرای تنفسی را باز و حالت تهوع ایجاد شده به علت هپاتیت C را درمان میکند.
– روغن آن، حرارت، نفخ و سموم را از خون و کبد دفع میکند.
– روغن این گیاه گلودرد، لکههای پوست و جوشهای ریز را از بین میبرد.
– برای از بین بردن خشکی، شکنندگی و نرم کردن مو، کمی روغن این گل را به شامپوی خود اضافه کنید.
– افزودن چند قطره روغن این گل به آب حمام باعث نشاط میشود.
منبع : کتاب گیاهان دارویی- دکتر علی زرگری
برگرفته از سایت مجله نیک و نو