مشک دانه، گیاهی برای درمان گرفتگی عضلات
مشک دانه، گیاهی برای درمان گرفتگی عضلات
نامها:
نام فارسی: مشک دانه
نام انگلیسی: Muskmallow
نام علمی: Abelmoschus moschatus Medik
نامهای دیگر: Didthin ,Didin, Guggal Resin, Guggal Gum
معرفی گیاه:
مشک دانه گیاهی علفی یکساله به ارتفاع ۱ تا ۲ متر، دارای دمبرگها و ساقهای کرکدار با مقطع ستارهای میباشد. برگها به طول ۱۵ تا ۲۵ سانتیمتر، قلبی تا مدور، با ۳ تا ۷ لوب نوک تیز هستند. دمبرگها هم طول یا بلندتر از برگها میباشند. میوه کپسول، به طول ۵ تا ۸ سانتیمتر، کمابیش شبیه هرم ۵ وجهی و پر از دانههای متعدد، بزرگ، کلیوی، فشرده، قهوهای مایل به خاکستری است.
دانهها دارای بوی قوی و مشک مانند و مزه روغنی هستند. میوه معطر بوده، در بعضی مناطق خاورمیانه به عنوان عطر مخلوط با قهوه مصرف میشود.
رویشگاه:
مشک دانه ، گیاهی بومی آفریقا، هند، جاوه و آمریکای جنوبی است و در همه مناطق حاره کاشته میشود.
فرآوردهها:
دانهها که به وسیله جریان هوا خشک میشوند.
مشک دانه
بخشهای دارویی:
قسمتهای دارویی آن دانه و روغن حاصل از دانه است.
ترکیبات شیمیایی:
مشک دانه حاوی روغن ثابت که عمدتاً شامل پالمیتیک اسید، لینئولیک اسید و استئاریک اسید میباشد. روغن فرار که شبیه روغن عنبر بوده، عمدتاً شامل فارنسیل استات، ماکروسیکلیک لاکتونها و همچنین ترکیبات عامل ایجاد رایحه مشک مانند گیاه از قبیل هگزادکان – ۷ – ان – ۱۶ – اولید (آمبرتولید)، تترادک – ۵ – ان – ۱۴ – اولید میباشد. استرولها شامل بتا – سیتوسترول و بتا – سیتوسترول – بتا – D – گلوکوزید.
اشتباهات:
این گیاه را با دانه شنبلیله اشتباه نگردد.
موارد مصرف و اثرات درمانی مشک دانه
از فرآوردههای مختلف حاصل از این گیاه به صورت داخلی و خارجی برای درمان مارگزیدگی، گرفتگی عضلات، ناراحتیهای معدی و رودهای همراه با گرفتگی عضلات مربوط، کم اشتهایی و سردرد استفاده میشود.
این گیاه برای درمان احساس فشار در ناحیه قفسه سینه به کار برده میشود.
روش مصرف:
از این گیاه جهت مصارف خوراکی و موضعی به صورت چای و تنتور استفاده میگردد.
در طب هومئوپاتی، ۵ تا ۱۰ قطره تنتور، یک قرص و یا ۵ تا ۱۰ گلبول، ۱ تا ۳ بار در روز (HAB34)
موارد منع مصرف:
تاکنون هیچگونه عارضه جانبی مضر و خطرناک ناشی از مصرف بجای مقادیر درمانی گیاه مذکور شناسایی نشده است.
منابع:
کتاب مرجع گیاهان دارویی(جلد اول)
تألیف و ترجمه دکتر احمد امامی، دکتر شیرین فصیحی و دکتر ایرج مهرگان
برگرفته از سایت مفید طب