خواص گیاه فلوس در طب سنتی

گیاه شناسی
فلوس گیاهی است خودرو که ارتفاع آن به ۱۵ متر می رسد. این درخت اکثرا در نقاط گرم دنیا، از جمله هندوستان، آفریقا، برزیل، مصر و جنوب شرقی ایران می روید. برگ ها بزرگ، به طول ۲۰ سانتی متر و شامل تا ۱۶ برگچه سبز روشن و گل ها به صورت خوشه آویزان و زردرنگ می باشند که به میوه نیام مانند تبدیل می شوند.

 گیاه فلوس در طب سنتی
این نیام ها که فلوس نام دارند، استوانه ای و درازا هستند و طول آنها گاه تا ۶۰ و قطرشان به ۳ سانتی متر می رسد.

پوست نیام قهوه ای و سخت و شکننده است. داخل میوه به طورعرضی توسط تیغه های نازکی به خانه های زیادی تقسیم شده که گاهی به صد عدد می رسد.

داخل هر خانه یک عدد دانه وجود دارد. قسمت مورد استفاده این میوه مغز آن است که طعمی شیرین و نامطبوع دارد.

مهم ترین خاصیت فلوس مسهل و ملین بودن آن می باشد..

ابن سینا در کتاب قانون راجع به فلوس چنین گفته است:
دو نوع خیار شنبر هست: یکی کابلی و دیگری بصره ای و شاید در بصره نباشد.

چون از هند به بصره می آورند و از آنجا به ما می رسد، نام بصره ای به خود گرفته است.

بهترش آن است که از نی به دست آید و درخشنده تر و چرب تر است و بهترین نی اش آن است که صاف و درخشنده تر باشد.

طبیعت آن تر است و در حرارت و سردی معتدل.
علاج ورم های گرم درون است. اگر با آب تاجریزی غرغره کنند، التهاب گلو را فرو نشاند.
در علاج درد کبد و یرقان سودمند است.
ملین است.
اسهالی بی آزار دهد و حتی برای زنان هم تجویز می شود.
در مخزن الادویه راجع به فلوس چنین آمده است:
فلوس یا خیارشنبر (عربی) ثمر درختی است تا به قدر زرعی و باریک به رنگ قهوه ای تیره که در هنگام احتیاج قلم آن را اندک با آتش گرم کرده شکسته و عسلش را از آن جدا نموده و با روغن بادام چرب کرده و استعمال نمایند.

طبیعت آن گرم و تر است و گویند معتدل در گرمی و تری.
ملین سینه و طبع، درمان کننده زخم های دهان و حلق و احشاست.
مسهل مناسب برای اطفال و حتی زنان حامله می باشد.
عمل آن کمی کند است. برای اینکه مواد فلوس به روده و معده نچسبد، باید با روغن بادام چرب شود.
مهم ترین اثرات گزارش شده:
ضدویروس، ضد تب، سقط کننده، استفراغ آور، قارچ کش، کاهش دهنده قندخون، مسهل و کرم کش

منبع: گیاهان دارویی و گیاه درمانی جلدسوم/ دکتر محمدحسین صالحی سورمقی   

برگرفته از سایت http://www.booalidaroo.com/