مومیایی و خواص آن

کلمه مومیایی لغتی است یونانی بمعنی حفظ کننده اجساد. مومیائی ماده است شیمیائی که از شکاف سنگ های نواحی کوهستانی بعضی از نقاط زمین خارج می شود، عده ای از پزشکان سنتی منشاء آن را، بعضی از گیاهان داروئی می دانند که در طول تاریخ عمر زمین بعللی در لابلای سنگها حبس شده و پس از تخمیر بتدریج سیلان یافته و از شکاف سنگها خارج می گردد.

طبیعت
طبیعت این دارو گرم و خشک است و خواص داروئی آن تا چهل سال باقی می ماند. خواص درمانی و تقویتی این دارو بسیار است که به ذکر مختصری از آن در این مقوله اکتفا می شود.

قدرت نفوذ این دارو در بدن و در بافت های مختلف بسیار زیاد است، کشنده سلول های بدن نیست بلکه تقویت کننده آنها می باشد.

این دارو هم به صورت خوراکی و هم به صورت ضمادی بکار می رود.

داروئی است مفرح و مقوی کلیه اعضاء بدن و چون خورده شود، کلیه اخلاط بلغمی و سرد مزاج بدن را متلاشی کرده و دفع می نماید.

 از این جهت است که برای بیماری فالج و رعشه و لقوه و ناراحتی های رطوبی رحم و سردردهای سرد مزاج و ثقل زبان بسیار مفید است ، ضمنا سکته های سخت علاج را نیز مداوا می نماید.

در مداوای سردرد های سرد مزاج مقدار دومثقال مرزنگوش را جوشانده و آب صاف شده آنرا با یک حبه مومیائی می خورند.
در قطع خونریزی های داخلی، مانند خونریزی از معده یا اثنی عشر یا شش ها نیز خوردن مومیائی بسیار موثر بوده و خونریزی را قطع می نماید.
در مداوای لقوه و فالج و سستی های اعضاء بدن مقدار دو مثقال آویشن را جوشانده و آب صاف شده آنرا با دو حبه مومیایی میل کنند.
برای مداوای گوش دردها، مقداری مومیائی را در روغن زیتون حل کرده و در گوش میچکانند، در اکثر موارد درد گوش را ساکت می سازد و در خشکانیدن چرک گوش نیز موثر است.
اما جهت مداوای تقل سامعه در صورتیکه مربوط به مراکز عصبی نباشد و تجمع مواد در جلو پرده صماخ نیز مشاهده نشود، چنانچه مقداری از آنرا در آبغوره حل کرده و فیتله ای بدان آغشته نموده در گوش بگذارند، تقل سامعه را مرتفع خواهد ساخت.
در مداوای لقوه آنرا با آب کرفس و زیره می خورند.
در مداوای سرفه های رطوبی مزمن مقداری از آن را با آبی که در آن عناب و سپستان جوشیده باشد مصرف می کنند و این عمل را تا سه روز ادامه می دهند.
در مداوای قراقر و نفخ شکم و ضعف معده و روده ها آنرا با آب زیره و رازیانه می خورند.
هنگامی که بر قفسه سینه یا کبد و دنده ها ضربه وارد می شود، برای رفع کوفتگی مقداری را به صورت ضمادی و مقداری را نیز با آب رازیانه و زیره به صورت خوراکی مصرف می نمایند.
افرادی که درد معده یا ناراحتی های دیگر معدی دارند مانند خراش مخاط معده و همچنین افراد مبتلا به بواسیر هفته ای یکبار و هر بار مقدار دو حبه مومیائی را در روغن گاوی حل نموده و میل نمایند، ناراحتی آنان برطرف خواهد شد.
افرادی که مبتلا به ضعف قدرت تناسلی و سرعت انزال یا عدم نعوذند، اگر بقدر دو جو مومیایی را در چهل گرم عسل حل کرده و میل نمایند و سه روز ادامه دهند به حد اعلا از این بابت تقویت خواهند شد. افراد گرم مزاج بهتر است مومیایی را همراه با مقداری آب میوه های سرد مزاج میل نمایند.
در شکستگی استخوانها چنانچه استخوان را به صورت طبیعی میزان نموده و قبل از بستن مقداری مومیائی برآن ضماد نمایند و قدری هم به مریض بخورانند، در عرض مدت کوتاهی شکستگی جوش خورده و استخوان سالم خواهد شد.
همچنین هنگام در رفتگی اعضای بدن، پس از بجا انداختن مفاصل مصرف مومیایی سبب بهبود سریع خواهد شد.
در مداوای کوفتگی های عضلانی و عصبی و گرفتگی های آنها نیز بسیار مفید می باشد.
منبع : گیاهان دارویی/ سید مهدی خسروی

برگرفته از سایتhttp://www.booalidaroo.com