بیماریهای پوست و مو و درمان‌های ارگانیک
کیست پیلونیدال که عموما در بین مردم به کیست مویی مشهور است؛ به زبان ساده، ایجاد یک حفره‌ی عفونی در گودی کمر، یعنی تقریبا در پایین‌ترین قسمت ستون فقرات است. این کیست معمولا به صورت یک منفذ پوستی کوچک نمایان شده؛ گاهی چیزی بیش از یک فرورفتگی حاوی چند موی پیچیده نیست.
این بیماری که مردان را بیش از زنان گرفتار می‌کند؛ اغلب برای اولین بار در دوران بلوغ و هنگاهی که رشد مو و فعالیت غدد چربی افزایش می‌یابد؛ بروز می‌کند. این عارضه در افراد چاق، پرمو، کسانی که زیاد عرق می‌کنند، کارهای نشسته دارند یا لباس‌های تنگ می‌پوشند، بیشتر دیده می‌شود.
به نظر می‌رسد که مهم‌ترین دلیل ایجاد کیست مویی، تجمع سودا در این ناحیه است. سودا که خلطی است سنگین، تمایل به رسوب در نواحی تحتانی بدن دارد(مثل واریس در پاها یا واریکوسل در بیضه‌ها). از آنجا که از سویی در این روزگار، هم تجمع سودا در بدن ما زیاد شده است(به دلایل متعدد و از جمله تغذیه‌ی نامناسب) و از سویی عموم ما پشت میزنشین شده‌ایم، سودای موجود در سر و تنه تمایل دارد که در انتهای ستون فقرات رسوب کند و اگر بدن نتواند این رسوب را پاک کند، بروز کیست پیلونیدال اجتناب ناپذیر خواهد بود.
ساده‌ترین راه که در عین حال تقریبا همیشه از آن پاسخ مثبت گرفته شده، اینست که مقداری اسپرزه را آسیاب کرده با مرهم سیاه(که در عطاری‌ها معمولا به نان پماد اکتیول شناخته می‌شود)، مخلوط و روی کیست، ضماد کنید. این ضماد را روزی ۲ بار(صبح و شب) عوض کنید. بعد از چند روز استفاده، کیست، سَر باز کرده، شروع به تخلیه می‌کند. ضماد فوق را تا تخلیه‌ی کامل کیست، یعنی تا وقتی خروج چرک وجود دارد، ادامه دهید. بعد از تخلیه‌ی کامل کیست، بیماری درمان شده محسوب می‌شود. بهترین نشانه برای درمان بیماری، از بین رفتن علائم بالینی مانند خروج چرک و خون، درد و قرمزی است.
برای کیست‌هایی که عفونت زیادی دارند و به اصطلاح به نظر می‌رسد که رسیده‌اند یک راه حل جالب وجود دارد؛ به‌این ترتیب که یک ظرف چینی را کاملا ریز خرد کنید و با خرما مخلوط کنید و روی کیست ضماد کنید. این ضماد بسیار سریع عمل می‌کند و کیست را تخلیه می‌کند.
استفاده از حجامت یا زالواندازی اطراف کیست، درمان‌هایی کمکی و درعین حال بسیار موثرهستند؛ به ویژه زمانی که کیست دچار عفونت حاد شده و با علایمی‌مثل درد و قرمزی محل و تب همراه باشد.حجامت یا زالواندازی حتی می‌تواند به عنوان گزینه اول، قبل ازشروع سایر اقدامات، مدنظر قرار بگیرد.
اگر بخواهیم روشی علمی‌را در این مورد پی بگیریم باید به‌این‌گونه عمل کنیم:
اگر بیمار دچار غلبه‌ی عمومی‌سودا باشد باید ابتدا حجامت عام، سپس حجامت ساکرال(چهاربند) و در نهایت و در صورت ضرورت، زالواندازی روی کیست انجام شود. اما اگر بیمار دچار غلبه‌ی سودا نیست و تنها دچار رسوب سودا در ناحیه‌ی کیست است، می‌توانید از ابتدا به سراغ زالواندازی بروید. به هرحال بهتر است با یک طبیب حاذق مشورت کنید.
معمولا انداختن ۷-۸ عدد زالو در اطراف دهانه‌ی کیست (و در صورت ضرورت، تکرار این کار در یک هفته بعد)، مشکل را حل می‌کند.
برای درمان وپرشدن جای کیست روغن زیتون وعسل را ضماد کنید.
اصول کلی در مورد پوست و مو و بیماریهای آن
بر اساس مکاتب طب سنتی ایرانی، درمان بیماری پوستی به سبب جنس عصبی پوست (سخت و متراکم بودن آن) باید به آرامی‌صورت بگیرد. زیرا دفع ماده‌ی بیماری‌زا از پوست به زمان نیاز دارد و نباید توقع درمان برق‌آسای اختلالات پوستی را از طریق طبیعت‌درمانی و طب سنتی داشت. از طرف دیگر پوست از دیدگاه حکما یک اندام دفعی به حساب می‌آید و در نتیجه بدن می‌تواند مقداری از مواد دفعی خود را از این طریق دفع کند.
این مطلب نکته‌ی مهمی‌است، چرا که در بسیاری از بیماریهای داخلی مثل بیماریهای دستگاه گوارش، کبد، کلیه و مجاری ادراری و تناسلی، طبیعت هوشمند بدن وارد عمل می‌شود و مواد زائد حاصل از آنها را به پوست منتقل می‌کند. بدین‌ترتیب از بیمار شدن آن عضو داخلی که نقش مهم‌تری (نسبت به پوست) در حیات فرد دارد، جلوگیری می‌کند. پس در درمان اختلالات پوستی باید ابتدا بیماریهای اعضای داخلی را درمان کرده سپس سراغ درمان پوست برویم. قدم بعدی در درمان اختلالات پوستی و تغییرات رنگدانه‌ای آن (بعد از درمان بیماریهای داخلی) تقویت عضو رئیسه و اصلی بدن یعنی کبد است که نقش اساسی در تولید اخلاط اربعه‌ی سالم در بدن را دارا است. یکی از میوه‌های موثر در تقویت کبد به ویژه در شرایطی که حرارت در بدن و کبد وجود دارد، میوه‌ی انار است.
انار شیرین با طبع سرد و تر مایل به اعتدال همراه با قوت قابضه است، که نقش بسیار مهمی‌در تصفیه‌ی کبد و تقویت آن داشته و نیز در درمان انواع مختلف ضعف کبد کاربرد دارد. این میوه‌ی الهی مقوی طحال بوده و موجب نیکو نمودن رنگ رخسار می‌شود (در پوست ایجاد خوش‌رنگی و شادابی می‌کند). پس به نظر می‌رسد که یکی از اقدامات اولیه جهت داشتن پوستی زیبا، خوش‌رنگ و با طراوت می‌تواند استفاده از انار به صورت مرتب (در زمانی که در فصل خود، این میوه در بازار وجود دارد) باشد. الان هم که فصل این میوه است خوب است مصرف آن را در سبد تغذیه‌ای خوراک‌های روزانه خود قرار دهید.ذکر این نکته لازم است که آب انار تازه را با آب مخلوط نکنید و در ضمن جهت جلوگیری از ترشی آن می‌توانید به آب انار کمی‌شکر اضافه نمایید. البته مصرف انار برای افرادی که معده و کبد سرد و یا زخم معده و روده دارند توصیه نمی‌شود.
درمان خشکی پوست به روش طب سنتی
مصرف برخی میوه‌ها و سبزی‌ها در درمان خشکی پوست موثر هستند و در مقابل مصرف نوشابه، چیپس، شکلات و تنقلات بی‌ارزش به خشکی پوست دامن می‌زنند.برای درمان خشکی پوست می‌توان از انواع سبزی‌ها، میوه، غلات، دانه‌های خوراکی و آجیل استفاده کرد. سبزی‌ها و میوه‌های زردرنگ و نارنجی در طراوت پوست موثر هستند. سبزی‌هایی مانند هویج، کدو حلوایی یا میوه‌هایی مانند نارنگی و پرتقال، طالبی، زردآلو و لیمو از این دسته است که به دلیل داشتن بتاکاروتن که به نوعی یک آنتی‌بیوتیک محسوب می‌شود باعث شادابی پوست خواهد شد. مصرف متعادل انواع گوشت باید در برنامه‌ی غذایی گنجانده شود.
روغن زیتون، سیر، پیاز و تخم‌مرغ بهتر است بیشتر مصرف شود؛چرا که گوگرد موجود در آنها باعث حفظ لطافت و جوانی پوست می‌شود. مصرف جوانه‌ی گندم، سبوس برنج و نخودفرنگی نیز باعث دریافت ویتامین B1 و جلوگیری از خشکی پوست می‌شود. میوه‌هایی که مملو از ویتامین‌های A و C هستند برای شادابی پوست موثرند و مصرف آب میوه‌های طبیعی و شیر باعث حفظ لطافت پوست می‌شود.حتی مصرف آب نیز به حفظ پوست می‌انجامد که به‌این منظور مصرف حداقل ۸ لیوان آب در روز توصیه می‌شود. مصرف زیاد فست‌فودها و غذاهای سرخ‌شده برای پوست مناسب نیست و خوردن نوشابه، چیپس، شکلات و تنقلات بی‌ارزش سودی برای پوست ندارد. بخورکردن در منزل، خواب کافی و ورزش کردن از عواملی است که باعث بازسازی و ترمیم سلول‌های پوستی می‌شود و جریان خون را در رگ‌ها افزایش می‌دهد. البته خوب است بدانید که برخی بیماریها مانند تیروئید، دیابت و مصرف برخی از داروها مانند ضدحساسیت‌ها از عوامل ایجاد خشکی پوست است. در این میان عوامل ارثی، برنامه غذایی نامناسب، قرار گرفتن پوست در معرض هوای سرد یا نور خورشید و شست و شوی زیاد بدن با صابون مخصوصا از نوع قلیایی از دیگر عوامل خشکی پوست است.
صدیقه علوی؛ پژوهشگر طب سنتی
برگرفته از سایت مجله نیک و نو
بیشتر بخوانید
