خواص فندق در طب سنتی
فندق از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است. برگ و شکوفه، گل و پوست آن (مخصوصا پوست ریشه آن) قابض است. فندق به دلیل اینکه دارای مقدار کمی مواد نشاسته ای است و ضمنا دارای مواد معدنی زیادی مانند کلسیم، پتاسیم، فسفر، منیزیم، سدیم و آهن می باشد، غذای بسیار خوبی برای مبتلایان به بیماری قند است.
فندق غذای مناسبی برای تقویت بدن است مخصوصا برای دوره نقاهت.
فندق مقوی روده ها و معده است.
خوردن فندق نیروی جنسی را تقویت می کند.
فندق سموم را از بدن خارج می سازد.
برای برطرف کردن سرفه مزمن و خارج کردن اخلاط، فندق را با عسل بخورید.
فندق فشارخون را بالا می برد.
جوشانده پوست درخت فندق مخصوصا پوست ریشه آن از قدیم برای رفع تب نوبه، بند آوردن خون، درمان واریس و تنظیم پریود خانم ها به کار می رفته است.
خانم هائی که در بین دو پریود خونریزی دارند برای درمان آن باید جوشانده پوست درخت فندق بخورند.
برای از بین واریس باید حدود ۵۰گرم سرکه ریخته و جوشانید و زخم های واریس دار را با آن ماساژ داد.
روغن فندق برای از بین بردن سرفه و درد سینه مفید است.
روغن فندق برای کبد نافع است.
برای جلوگیری از ریزش مو، پوست فندق را بسوزانید و خاکسترآن را با پیه خوک مخلوط کرده و قسمت هائی را که موی آن ریخته با آن ماساژ دهید.
فندق بوداده مخلوط با انیسون برای سوزش مجرای ادرار و تقویت نیروی جنسی مفید است.
آنهایی که کارهای فکری می کنند باید فندق بخورند زیرا به دلیل داشتن فسفر زیاد مغز را تقویت می کند.
مضرات
فندق اگر به مقدار کم خورده شود به هیچ وجه مضر نیست ولی افراط در خوردن آن ایجاد نفخ و گاز شکم کرده و تولید استفراغ می کند. آنهائی که سردمزاج هستند باید فندق را با آب و عسل خورده و گرم مزاجان آن را با سکنجبین بخورند.
منبع:یکصد گیاه معجزه گر/ دکتر سهراب خوش بین
بیشتر بخوانید
